Al jierren lang kom ik om de 14 dagen eefkes by in protte minsken binnendoar fia de FEANSTER krante. Al mear as 200 kear! Dus omtrint 8 jier!

In pear wiken lyn hat der al yn de Feanster stien dat myn frou en ik dizze oankomme sneon, de 11de novimber, op 't Fean yn de Lantearne, wêze sille, fan 10 ûre ôf oant 4 ûre ta. Der komme ek noch in stik of wat genealogen fan namme, nammentlik Tinus Jongsma, Reid van der Ley, en Klaas Bekkema! En....Douwe de Graaf, de skriuwer!

Yn 2002 ha wy ek sa'n dei hân. Dat wie doe in grut sukses. Dêr tink ik noch wol gauris oan.

En no is't goed 4 jier letter en no sille we it noch ris wer dwaan. Wy sjogge der hiel bot nei út want ik hoopje no wer minsken te moetsjen dy't ik neamd ha yn stikjes fan ROOTS of dy't de stikjes geregeldwei lêze. In protte fan dizze minsken kin ik dus allinne mar 'op papier', fia mailtsjes.

It jier 2006 is wol in hiel bysûnder jier foar ús beiden. Yn maaie wienen wy presys 50 jier yn Kanada, en yn desimber hoopje wy 50 jier troud te wêzen. Minsken, wat is dy heale ieu mei faasje foarby flein!

Wy ha yn dy 50 jier hiel wat ôfreizge. Wol 15 kear nei Nederlân! Mar wy ha ek wol nei Amearika west, lykas fan't maitiid. [sjoch de foto] En no wer nei Nederlân. Dat is de twadde kear al yn 2006. Al earder wienen wy yn Nederlân om sykte en in stjergefal yn de famylje.

In minske is eins altyd op reis. Dat reizgjen begjint al as jo berne wurde en dat giet it hiele libben troch. Ús libben is ien lange reis. En op sa'n reis belibje jo fan alles. "It giet net altyd sa maklik yn 't libben", skreau ien okkerdeis. Soms reint it, soms skynt de sinne, it kin ek stoarmje, jo kin de wyn tsjin jo ha, mar ek yn 'e rêch. Gelokkich binne der ek moaie rêstige tiden.

Wy binne dus allegearre op reis....nei in einstasjon. Der binne mar 2 fan sokke stasjons: it iene is net sa moai, it oare wol.

Ik tink noch wol ris oan dy prachtige grutte print of tekening fan de twa wegen: de brede en de smelle. 'k Ha der as jonkje wol ris foar stien te sjen. Ik ha noch altyd ien yn myn studearkeamer hingjen. Dat jout jo wol in dúdlik byld fan de einstasjons.

Wy moatte dêr wol ris goed oer nei tinke, of wy wolle of net. Wy reizgje no noch en kin no noch yn 'e rjochting fan it goeie stasjon komme. Lit we allegearre in goeie kar meitsje.

Minsken, ik soe sizze: Oant sjens, no sneon, yn de Lantearne op 't Fean. It kostet jimme neat en jimme krije ek noch in kopke kofje mei wat der by. En....jimme meitsje ús hiel bliid.

Jelle yn Kanada